Απόψε δεν έχει φεγγάρι
απόψε νύχτα δε περνά
χωρίς τη δική σου αγάπη
*
Απόψε ένα αστέρι έπεσε
απ' τον δικό μου ουρανό
και ήρθε και καθισε
πάνω στα δικά σου χέρια
*
*
*
*
_ Αντωνία Κ. _
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
skip to main |
skip to sidebar
Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη
Σε λίγο πια θα φέξει, θα ’ρθει χλωμή η αυγή
Κοντεύει έξι, ας πούμ’ αυτή τη λέξη
που ’χει στα χείλη μπλέξει και δεν τολμά να βγει
Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός
είν’ ακόμα σκοτεινός και η νύχτα κυλά
Μα εκεί ψηλά κοίτα έν’ άστρο που δειλά
μοναχό φεγγοβολά και μάς χαμογελά
Νύχτα ασημένια κι η κάθε μου η έννοια
σ’ απόχη μεταξένια από ξανθά μαλλιά
Γλυκοχαράζει, αλλά δεν σε πειράζει
που γέμισε μαράζι η άδεια μου αγκαλιά
Να μ' αγαπάς
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις
πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.
Σου γράφω πάλι από ανάγκη
η ώρα πέντε το πρωί
το μόνο πράγμα που 'χει μείνει
όρθιο στον κόσμο είσαι εσύ
Τι να τις κάνω τις τιμές τους
τα λόγια τα θεατρικά
μες στην οθόνη του μυαλού μου
χάρτινα είδωλα νεκρά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Κοιτάζοντας μες στον καθρέφτη
βλέπω ένα πρόσωπο γνωστό
κι ίσως η ασχήμια του να φύγει μόλις
πλυθώ και ξυριστώ
Βρωμάει η ανάσα απ' τα τσιγάρα
βαραίνει ο νους μου απ' τα πολλά
στον τοίχο κάποια Μόνα Λίζα
σε φέρνει ακόμα πιο κοντά
Να μ' αγαπάς όσο μπορείς να μ' αγαπάς
Αν και τελειώνει αυτό το γράμμα
η ανάγκη μου δε σταματά
σαν το πουλί πάνω στο σύρμα
σαν τον αλήτη που γυρνά
Θέλω να 'ρθείς και να μ' ανάψεις
το παραμύθι να μου πεις
σαν μάνα γη να μ' αγκαλιάσεις
σαν άσπρο φως να ξαναρθείς.
Θέλω να σε πάρω αγκαλιά
να σε γεμίσω με φιλιά
να μη το μάθει άλλος κανείς
συνωμοσία της σιωπής
Η αγάπη μου ένα βράδυ
γλυκό φιλί θα γίνει
και θα 'ρθει στο σεντόνι σου
τίποτα να μη μείνει
Αν μου φύγεις θα πεθάνω
αν γυρίσεις στα παλιά
Σε μια τρέλα μου απάνω
σου το λέω θα πεθάνω
να σε γεμίσω με φιλιά
να μη το μάθει άλλος κανείς
συνωμοσία της σιωπής
Η αγάπη μου ένα βράδυ
γλυκό φιλί θα γίνει
και θα 'ρθει στο σεντόνι σου
τίποτα να μη μείνει
Αν μου φύγεις θα πεθάνω
αν γυρίσεις στα παλιά
Σε μια τρέλα μου απάνω
σου το λέω θα πεθάνω
Και ξαφνικά
Σαν μαγικά
Άλλαξε η ζωή μου ριζικά
Τόσο γλυκά και μυστικά
Γίνανε όλα συναρπαστικά
Ένα ξύπνημα μαζί σου
Αυτό είναι που ζητάω
Να αγγίζω το κορμί σου
το κορμί που αγαπάω
Σαν μαγικά
Άλλαξε η ζωή μου ριζικά
Τόσο γλυκά και μυστικά
Γίνανε όλα συναρπαστικά
Ένα ξύπνημα μαζί σου
Αυτό είναι που ζητάω
Να αγγίζω το κορμί σου
το κορμί που αγαπάω
Θα φέρει η θάλασσα πουλιάκι άστρα χρυσά τ’ αγέριΝα σου χαϊδεύουν τα μαλλιάνα σου φιλούν το χέρι
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Δίχως τη δική σου αγάπη γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη είναι ο κόσμος πιο μικρός
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Δίχως τη δική σου αγάπη γρήγορα περνά ο καιρός
Δίχως τη δική σου αγάπη είναι ο κόσμος πιο μικρός
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Χάρτινο το φεγγαράκι, ψεύτικη η ακρογιαλιά
Αν με πίστευες λιγάκι, θα ’ταν όλα αληθινά
Πες μου μια λέξη, αυτή τη μόνη λέξη
Σε λίγο πια θα φέξει, θα ’ρθει χλωμή η αυγή
Κοντεύει έξι, ας πούμ’ αυτή τη λέξη
που ’χει στα χείλη μπλέξει και δεν τολμά να βγει
Ο ουρανός, ο μεγάλος ουρανός
είν’ ακόμα σκοτεινός και η νύχτα κυλά
Μα εκεί ψηλά κοίτα έν’ άστρο που δειλά
μοναχό φεγγοβολά και μάς χαμογελά
Νύχτα ασημένια κι η κάθε μου η έννοια
σ’ απόχη μεταξένια από ξανθά μαλλιά
Γλυκοχαράζει, αλλά δεν σε πειράζει
που γέμισε μαράζι η άδεια μου αγκαλιά
Πληροφορίες
Αρχειοθήκη ιστολογίου
-
▼
2009
(11)
- ► Φεβρουαρίου (1)
ΠΕΤΑΛΑ
K.ΔΗΜΟΥΛΑ - Ο ΠΛΗΘΥΝΤΙΚΟΣ ΑΡΙΘΜΟΣ
Ο έρωτας
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.
όνομα ουσιαστικόν
πολύ ουσιαστικόν,
ενικού αριθμού,
γένους ούτε αρσενικού ούτε θηλυκού,
γένους ανυπεράσπιστου.
Πληθυντικός αριθμός
οι ανυπεράσπιστοι έρωτες.
Ο φόβος,όνομα ουσιαστικόν,
στην αρχή ενικός αριθμός
και μετά πληθυντικός:
οι φόβοι.
Οι φόβοι
για όλα από δω και πέρα.
Η μνήμη,
κύριο όνομα των θλίψεων,
ενικού αριθμού,
μόνον ενικού αριθμού
και άκλιτη.
Η μνήμη, η μνήμη, η μνήμη.
Η νύχτα,
όνομα ουσιαστικό, γένους θηλυκού,
ενικός αριθμός.
Πληθυντικός αριθμός
οι νύχτες.
Οι νύχτες από δω και πέρα.
Σ' αγαπώ, δεν μπορώ
Τίποτ' άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
*
*
Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου
*
*
Τα δυο χέρια μου, να...
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι
*
*
Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι
*
*
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ' αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδίες
Της ψυχής μου!
*
*
Σ' αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Τίποτ' άλλο να πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο!
*
*
Μπρος στα πόδια σου εδώ
Με λαχτάρα σκορπώ
Τον πολύφυλλο ανθό
Της ζωής μου
*
*
Τα δυο χέρια μου, να...
Στα προσφέρω δετά
Για να γείρεις γλυκά
Το κεφάλι
*
*
Κι η καρδιά μου σκιρτά
Κι όλη ζήλια ζητά
Να σου γίνει ως αυτά
Προσκεφάλι
*
*
Ω μελίσσι μου, πιες
Απ' αυτόν τις γλυκές
Τις αγνές ευωδίες
Της ψυχής μου!
*
*
Σ' αγαπώ τι μπορώ
Ακριβέ να σου πω
Πιο βαθύ, πιο απλό
Πιο μεγάλο;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου